Μια προσωπική ιστορία ενός ανθρώπου που άκουγε Μάνο Χατζιδάκι από την κούνια του.
23 Οκτωβρίου 2025
Καθόταν στο γραφείο του και ήταν κρυμμένος πίσω από ένα τείχος καπνού. Ο πατέρας μου κάπνιζε αμέτρητα πακέτα την ημέρα και πολλά τσιγάρα τ’ άφηνε μισοσβησμένα μέσα σε κάτι γιγάντια τασάκια, σχηματίζοντας ένα νέφος γύρω του. Είχε πέσει το βράδυ, αρχές καλοκαιριού, Ιούνιος του 1994. Εκτός από τον καπνό είχε γύρω του και βιβλία. Και ένα κόκκινο κασετόφωνο. Στην εικόνα αυτή ένιωσα σαν να έχει πέσει ένα πηχτό σκοτάδι στην ατμόσφαιρα. Σχεδόν δεν τον διέκρινα. Στο ραδιόφωνο έπαιζε την “Αθανασία”. Με ρωτάει “ξέρεις, τι είναι αυτό;” Παραξενεύτηκα για λίγο και πριν προλάβω ν’ απαντήσω, “Χατζιδάκις! Πέθανε!”
Έτσι ξεκινάει το κείμενό του στο News24/7 o Σταύρος Διοσκουρίδης, ένα προσωπικό κείμενο αληθινή απόλαυση, από εκείνα που χαίρεσαι να διαβάζεις.
Αξίζει να το διαβάσετε όλο εδώ: ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΠΟΥ ΑΚΟΥΓΑΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ
