Ο Τσιάρτας τον αποκάλεσε «σκουπίδι».
09 Σεπτεμβρίου 2025
Ο Νίκος Παπαδογιάννης ως απεσταλμένος του Gazzetta στη Ρίγα της Λετονίας έκανε το «λάθος» να ρωτήσει τον Βασίλη Σπανούλη, πριν τον αγώνα της Εθνικής μας με το Ισραήλ, για τη γενοκτονία που συντελείται στη Γάζα. Μία αυτονόητη ερώτηση. Όχι απαραιτήτως για πολιτικούς ή ανθρωπιστικούς λόγους, αλλά ακόμα και για αυστηρά δημοσιογραφικούς. Είναι μία ερώτηση που θα έπρεπε να την κάνει κάθε δημοσιογράφος, μην ξεχάσουμε τώρα και τη δημοσιογραφία που ξέρουμε. Η επίθεση που δέχτηκε ο Νίκος στα Twitter ήταν σφοδρή. Όχι ότι ιδρώνει το αυτί του (το αυτί μας), απλώς την καταγράφουμε.
Την απάντησή του ο Νίκος Παπαδογιάννης τη δίνει σήμερα μέσω του newsletter του Documento. Ιδού:
Εάν έφτασε στη μύτη σας μία ανυπόφορη αποφορά, είναι από τον βόθρο που ξεχείλισε το περασμένο Σάββατο, όταν έκανα το «σφάλμα» να ρωτήσω τον Ομοσπονδιακό προπονητή Βασίλη Σπανούλη το αυτονόητο: κατά πόσον η Εθνική μας σκόπευε να προχωρήσει σε κάποια συμβολική διαμαρτυρία για τη γενοκτονία των Παλαιστίνιων, εν όψει του αγώνα με την ομάδα του Ισραήλ. Αυτό, δηλαδή, που πράττουν πάμπολλες ομάδες ποδοσφαίρου, μπάσκετ και άλλων αθλημάτων, ου μην και μενονωμένοι αθλητές (καθώς και καλλιτέχνες) ανά την υφήλιο.
Προτού καλά καλά το σχετικό βίντεο πάρει τις πρώτες του ανάσες στα social media, η μούργα της ακροδεξιάς, της απλής δεξιάς, του αδωνισμού και του σιωνισμού ενώθηκε με τον εσμό των οπαδικών κερκίδων και η αφεντιά μου δέχθηκε μία άνευ προηγουμένου και ελπίζω άνευ επομένου ομαδική επίθεση, διανθισμένη με αμέτρητες κατάρες, βρισιές, βλαστήμιες, προσβολές και απειλές. Απίστευτο πράγμα. Μα πόσοι είναι επιτέλους και πώς χωράνε όλοι αυτοί στις σπηλιές; Το ότι οι περισσότεροι χρησιμοποιούν τον χαρακτηρισμό «αριστερός» ως βρισιά λέει όλα όσα θα θέλατε να γνωρίζετε.
Και όλα αυτά επειδή υπέβαλα μία δημοσιογραφική ερώτηση στον προπονητή της Εθνικής ομάδας! Να μην ανακατεύω λέει την πολιτική και την αριστερή ιδεοληψία μου με τον αθλητισμό και με το μπάσκετ. Λες και είναι «πολιτική» και «ιδεοληψία» η εθνοκάθαρση ενός λαού, με παραδοσιακούς μάλιστα δεσμούς φιλίας προς τους Έλληνες.
Στο παιχνίδι μάλιστα μπήκαν και επώνυμοι, όπως ο Βασίλαρος ο Τσιάρτας ο αργόστροφος που με αποκάλεσε «σκουπίδι» (η πιο συνηθισμένη βρισιά των ημερών) και ο κρατικόδιαιτος ψευτοκωμικός Σίλας Σεραφείμ, που έγραψε σε ανάρτησή του ότι είμαι «ξώγαμο της Χαμάς». Μη γελάτε, εσείς τους πληρώνετε αυτούς τους αρλεκίνους. Ορισμένους τους ψηφίζετε κιόλας. Εσείς και μαζί κι εγώ.
Φυσικά οι αναρτήσεις μου σχετικά με την Παλαιστίνη απέσπασαν και εκατοντάδες καρδούλες ευαρέσκειας, αφού δεν υπάρχουν μόνο αστοιχείωτοι μισαλλόδοξοι εκεί έξω. Πέρα από τα επαινετικά σχόλια από νοήμονες χρήστες και από λογαριασμούς ταγμένους στην ανθρωπιά και στην πρόοδο, κρατώ ως παράσημο τα καλά λόγια που εισέπραξα εδώ στη Ρίγα από ορισμένους συναδέλφους που αποτάσσονται το δόγμα «Μιλάμε Μόνο Για Μπάσκετ».
«Θέλουμε κι εμείς να κάνουμε παρόμοιες ερωτήσεις, αλλά δεν τολμάμε», μου είπαν. Ή: «Δεν μας επιτρέπουν τα αφεντικά μας να γράψουμε τέτοια». Τους καταλαβαίνω απόλυτα. Γιατί να ρισκάρει κανείς το ψωμάκι του και για το χατίρι ποιας δημοσιογραφίας να βρεθεί στο στόχαστρο μυριάδων αγράμματων τρολλίσκων; Ας τον αλλάξει κανένας άλλος τον κόσμο,κάποιος που δεν έχει στόματα να θρέψει.
Για μια στιγμή σκέφτηκα και εγώ ότι ίσως να έκανα λάθος και ότι θα ήταν προτιμότερο να ασχοληθώ αποκλειστικά με τρίποντα και με ριμπάουντ, αλλά το βράδυ που επέστρεψα στο δωμάτιο είδα τον καθρέφτη μου να με επαναφέρει στην τάξη. «Να κάνεις αυτό που σε προστάζει η συνείδησή σου», με διέταξε. Κάποια στιγμή θα τον κάνω χίλια κομμάτια, τον απαίσιο. Όλο σε μπελάδες με βάζει.
