Μία παλιά δημοσιογράφος που έβαλε τέλος στη ζωή της με έναν τραγικό τρόπο.
01 Αυγούστου 2025
Την περασμένη Τετάρτη, στο Ζάππειο, μία γυναίκα αυτοπυρπολήθηκε. Οι άνδρες της προεδρικής φρουράς προσπάθησαν να (της) σβήσουν τη φωτιά αλλά δεν κατάφεραν να σώσουν τη γυναίκα που λίγες ώρες αργότερα υπέκυψε στα σοβαρά τραύματά της. Άνθρωποι που βρέθηκαν εκείνη την ώρα εκεί, στην Αίγλη του Ζάππειου, την άκουσαν να λέει «δεν είχα ούτε να φάω».
Γράφει ο Γιάννης Παντελάκης:
Πολλά χρόνια πριν σε ένα μεγάλο δημοσιογραφικό συγκρότημα, τα βράδια που η φασαρία ήταν μεγάλη από τις φωνές και την ένταση της δουλειάς για να προλάβουν τις τελευταίες ειδήσεις πριν τυπωθούν τα φύλλα, ένα γλυκό κορίτσι με ξανθά μαλλιά, ευθυτενές παράστημα και με μεγάλα γυαλιά που φώτιζαν περισσότερο το όμορφο πρόσωπο της έμπαινε στα γραφεία και έμοιαζε σαν μια όαση εκείνες τις στιγμές. Χαμογελαστό, έλεγε λίγες λέξεις συνήθως αλλά ήταν αρκετές για να μοιράσει δευτερόλεπτα γαλήνης. Όλοι του έδειχναν σεβασμό, για τη δουλειά του, για αυτό που ήταν. Είχε μια ξεχωριστή αύρα, η Αύρα. Έτσι την έλεγαν, ποιος ξέρει γιατί, δεν την ρώτησα ποτέ.
Πριν λιγότερα χρόνια, συνάντησα εκείνο το γλυκό κορίτσι, γυναίκα πια, τυχαία στο κέντρο της πόλης. Είχα να την δω χρόνια, από τότε που το μεγάλο δημοσιογραφικό συγκρότημα έκλεισε με έναν εντελώς άδοξο τρόπο αφήνοντας μεγάλες πολύ βαθιές πληγές σε εκατοντάδες ανθρώπους. Σε κάποιους περισσότερες. Δεν είχε χάσει ούτε την παροιμιώδη ηρεμία της, ούτε το γλυκό χαμόγελό της που το συμπλήρωναν μερικές ωραίες ρυτίδες, οι γυναίκες όταν αποκτούν ρυτίδες μου μοιάζουν πιο γλυκιές. Είπαμε μερικές λέξεις για τις ζωές μας, για τα παλιά και χαθήκαμε πάλι. Μετά, όταν οι κουβέντες με φίλους έφερναν
το όνομά της, στο μυαλό έρχονταν οι εικόνες από το γλυκό ήρεμο πρόσωπο της Αύρας που δουλεύαμε μαζί.
