Εφυγε από την ζωή ένα από τα πλέον εμβληματικά πρόσωπα της ελληνικής δισκογραφίας.
21 Μαΐου 2025
Γιώργος Νταλάρας
Μαζί με τον Αχιλλέα φεύγει ένα κομμάτι της ζωής μου. Τα χρόνια της αθωότητας. Όταν η φιλία, η αγάπη και η αλήθεια, μας έδιναν σε χρόνια δύσκολα κίνητρο και δύναμη να αντέξουμε να παλέψουμε και να δημιουργήσουμε.
Φιλίες που έκαναν τη ζωή μας ωραία.
Σ’ ευχαριστώ, Αχιλλέα μου! Σ’ ευχαριστώ για όλα!
Τάνια Τσανακλίδου
αντίο, αγαπημένε μας Αχιλλέα.
Γιάννης Κουτράκης
Ο Αχιλλέας Θεοφίλου ήταν ένας άρχοντας, ένας υπέροχος άνθρωπος και ένας από τους πρωτεργάτες της μουσικής παραγωγής στην Ελλάδα. Γέννημα θρέμμα της Ελληνικής Μουσικής. Η οικογένεια του ήταν η μουσική.
Τυχεροί όσοι τον γνωρίσαμε και δουλέψαμε μαζί του. Μεγάλο σχολείο και πάντα με αυτό το χαμόγελο…
Θανάσης Συλιβός (Μετρονόμος)
«Πίνουμε, με τον Μάνο, καπνίζουμε, μας κερνάνε απ’ το διπλανό τραπεζάκι, μιλάμε για τον Βακιρτζή, τον Κοψίδη, τον Άκο, τον Καζάκο και την Καρέζη, για τον Φώντα, για τον Λεοντή, για τον Μικρούτσικο, για τον Ρασούλη, για τους μουσικούς, μιλάμε για τη Μυρσίνη, τη Δώρα, τη Μάρω, για τον Μάτσα, για το «Χάθηκα» του Μίκη που μας άρεσε πολύ.
Γύρω στις δύο φτάνουμε στη Φιλοθέη. Ακούμε μουσική, βρίσκουμε και κάτι μανταρίνια, τα τρώμε. Βγάζω από την τσάντα μου μια σειρά από ποιήματα του Λευτέρη κι αρχίζουμε να διαβάζουμε. Σταματάμε, τον βρίζουμε γιατί τον τελευταίο καιρό δεν κάνουμε παρέα. Έχει μπλέξει με κάτι «κώλους», όπως λέμε, ψιλοσνομπάκηδες σπαστικούς. Είναι τέσσερεις το πρωί, τον παίρνουμε στο τηλέφωνο.
—Διαβάζουμε στίχους σου με τον Αχιλλέα, τρώμε μανταρίνια και σ’ αγαπάμε, του λέει ο Μάνος.
Το ευχαριστήθηκε ο Λευτέρης.
Πέφτει μια σιωπή. Κάθεται στο πιάνο, παίζει και μουρμουρίζει, γυρίζει με βλέπει. Διαβάζω έτσι πεταχτά στίχους του Καββαδία απ’ το Μαραμπού και Πούσι.
—Κλαίμε; μου λέει.
—Κλαίμε, του λέω.
Ήταν όμορφο αλλά και κωμικό έτσι που κλαίγαμε. Κράτησε δεν κράτησε πέντε λεπτά αυτή η σκηνή και μετά μας έπιασε ένα νευρικό γέλιο από κείνα που λες ''θα σκάσω''».
Αντίο στον μουσικό παραγωγό Αχιλλέα Θεοφίλου, ένα μεγάλο κεφάλαιο της ελληνικής δισκογραφίας.
Με τον Μάνο Λοΐζο πέρα από τη συνεργασία τους ένωσε και μια μεγάλη φιλία.
Παύλος Αγιαννίδης
Οι ιστορίες κάποιων ανθρώπων θέτουν, σχεδόν επιτακτικά, θέμα αισθητικής. Ο ήχος που πλάθουν φτάνει να αφορά και να αλλάζει τις μέρες και τις νύχτες μας. Φτάνει να μάς αλλάζει μέσα από τα ακούσματά μας. Να σταλάζει ποιότητα και χαρακτήρα σε μια ολόκληρη εποχή.
Μια τέτοια ιστορία ήταν η ζωή και το έργο του παραγωγού της δισκογραφίας (κυρίως της κραταιάς Minos) Αχιλλέα Θεοφίλου. Που ήξερε να ακούει "διαπεραστικά" και να μάς προτείνει, με αισθητική και μέτρο, τραγούδια που έγραψαν αυτή την εποχή, ανεξίτηλα, στις ζωές μας.
Ο μέντορας της Χαρούλας, που τής έστησε μεθοδικά το εφαλτήριο για να γίνει η Χαρούλα όλης της Ελλάδας... Ο άνθρωπος που έπλασε τον επιδραστικό ήχο του έργου του Μάνου Λοΐζου, πολλών στιγμών του Στέλιου Καζαντζίδη, του Γρηγόρη Μπιθικώτση, του Στράτου Διονυσίου, του Γιώργου Νταλάρα, αλλά και του Θάνου Μικρούτσικου, του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, του Τόλη Βοσκόπουλου...
Αντίο στον Αχιλλέα (Θεοφίλου). Θα είναι πάντα ο ομηρικός ήρωας του τραγουδιστικού μας έπους...
Ηλίας Φιλίππου
Έφυγε από τη ζωή σήμερα και εντελώς ξαφνικά, ο φίλος, ο συνεργάτης,(ένας απ' τους πρώτους ανθρώπους που το 1975 με πίστεψε και ''έβαλε'' τραγούδια μου σε μεγάλους καλλιτέχνες) ο σπουδαίος μουσικός παραγωγός Αχιλλέας Θεοφίλου, πρώην σύζυγος της Χαρούλας Αλεξίου.
Ο Αχιλλέας Θεοφίλου ήταν επί 40 σχεδόν χρόνια μουσικός παραγωγός στη Minos EMI και είχε συνεργαστεί με τους μεγαλύτερους Έλληνες καλλιτέχνες (Μάνος Λοΐζος Χαρούλα Αλεξίου, Στέλιος Καζαντζίδης, Γιώργος Νταλάρας, Γιάννης Πάριος, Αντώνης Βαρδής, Στράτος Διονυσίου, Ρίτα Σακελλαρίου, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Άννα Βίσση, Μίκης Θεοδωράκης, Γιάννης Σπανός, Δήμος Μούτσης, Απόστολος Καλδάρας, Βασίλης Τσιτσάνης κ.α)
Συνεργαστήκαμε σε αμέτρητους δίσκους Λ.Διαμάντη,Τζ.Βάνου,Β.Καρρά,Α.Διονυσίου,Ζ.Μελά,Τ.Βοσκόπουλο κ.α
Μεγάλη θλίψη και μεγάλη απώλεια
Αγαπημένε μου γλυκέ Αχιλλέα λυπήθηκα σα να έχασα ένα πολύ δικό μου άνθρωπο
Νίκος Μωραΐτης
Σκεφτείτε τώρα μια παρέα: Αχιλλέας Θεοφίλου, Μάνος Λοΐζος, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Νίκος Καρούζος. Να μιλάνε για τα πάντα. Από τα κορίτσια που τους άρεσαν μέχρι τη γαλλική ποίηση και τον Μάη του ‘68.
Αυτό έφερε ο Αχιλλέας Θεοφίλου στο ελληνικό τραγούδι. Αυτόν τον κοσμοπολιτισμό, έναν αέρα που ξεπερνούσε τα στενά ελληνικά σύνορα. Κι ακόμα κι όταν «έγραφε» στο στούντιο ένα καθαρόαιμο λαϊκό τραγούδι, αυτόν τον πολιτισμό κουβαλούσε μέσα του.
Ήταν τυχερό το τραγούδι μας που του έτυχε ο Αχιλλέας Θεοφίλου. Και οι μεγάλοι τραγουδιστές που ζυμώθηκαν μαζί του και μέσα από τέτοιες παρέες, οι οποίες ήξεραν να μετατρέπουν μία ωραία φωνή σε ολοκληρωμένη προσωπικότητα.
Ολγα Λασκαράτου
Σκέφτομαι τον Αχιλλέα Θεοφίλου όχι μόνο από χθες που έφυγε. Τον σκέφτομαι συχνά, όταν ετοιμάζω τις εκπομπές και πέφτω πάνω στα αριστουργήματα που έφτιαξε, στους δίσκους που κανείς μάλλον δεν ακούει ολόκληρους πια γιατί έτσι είναι η ψηφιακή ακρόαση, γρήγορη και σχεδόν απρόσωπη. Μιλάμε όμως για τέχνη που που δημιουργείται από πρόσωπα και απευθύνεται σε πρόσωπα. Μιλάμε για έργα με υπογραφές. Στα χρόνια της χρυσής δισκογραφίας όταν στην πίσω πλευρά του βινυλίου ή κάτω στο cd υπήρχε η υπογραφή του Θεοφίλου κάτι μα κάτι νέο σπουδαίο ερχόταν να μας συναρπάσει. Σκέφτομαι κάτι κουβέντες του από μια συνέντευξη που του είχα πάρει στο παρελθόν και τις έχω οδηγό. Εκείνο το χαμόγελο του ανθρώπου που θυμόταν με σεμνότητα. Κι ήταν ο παραγωγός ,που μαζί με έναν δυο ακόμα το πολύ, παρέδωσε στο ελληνικό τραγούδι μια τεράστια κληρονομιά να έχουμε να τραγουδάμε και να τη ζούμε.
Βάσια Ρεντούμη
Πόσο διαφορετικά θα είχαμε ακούσει κάποια πράγματα, πόσα δε θα είχαμε ακούσει καν αν δεν υπήρχε ο Αχιλλέας Θεοφίλου...
