Ακολουθήστε μας στο Google news

Έδωσε συνέντευξη στη Νατάσα Γιάμαλη, στο Kontra Channel.

Ο Γιάννης Φιλιππάκης, ο εκδότης των καθημερινών εφημερίδων Δημοκρατία, Εστία, Espresso και Live Sprots, μίλησε χθες το βράδυ στο Kontra λέγοντας πολλά και διάφορα. Εδώ απομονώσαμε όσα ενδιαφέροντα είπε για τις εφημερίδες και τη δημοσιογραφία. Δεν είπε κάτι extreme, κάτι σπουδαίο, τα αυτονόητα ανέφερε. Αλλά ακόμα και αυτά πια, τα αυτονόητα, δύσκολα λέγονται. Εκεί φτάσαμε...

Ποιος είναι ο ρόλος των εφημερίδων; Είναι να ασκούν κριτική στην εξουσία. Στην εκάστοτε εξουσία και στην εκάστοτε κυβέρνηση. Θα έλεγα ότι νιώθω πολύ χαρούμενος όταν με συναντούν άγνωστοι, γνωστοί, φίλοι και με ρωτάνε «μα τελικά ποιον υποστηρίζετε;». Δεν υποστηρίζουμε κανέναν. Υποστηρίζουμε τις αρχές για τις οποίες εκδίδουμε της εφημερίδες μας. Η «Δημοκρατία» όταν εκδόθηκε είχε μια ιδρυτική διακήρυξη. Και ανέφερε τις αρχές στις οποίες πιστεύει. Τις επαναλαμβάνουμε δε κάθε χρόνο στην επέτειο έκδοσής μας. Για να βλέπουν οι αναγνώστες αν όντως αυτόν τον χρόνο που πέρασε τις τηρούμε. Αυτό είναι η δική μας δουλειά. Δεν είναι η δουλειά μας να λιβανίζουμε καμία κυβέρνηση και κανέναν υπουργό.

Όταν ξεκινήσαμε την «Δημοκρατία» προσλάβαμε δημοσιογράφους που δούλευαν σε άλλες εφημερίδες. Στην «Απογευματινή» που έκλεισε τότε και σε διάφορες. Θα έλεγα ότι εγώ ήμουν πιο αντιδραστικός και πιο επιθετικός προς οποιονδήποτε δημοσιογράφο μου που μου έθετε το ερώτημα «μα χτυπάμε τον υπουργό;». Όταν δημοσιογράφος έχει φτάσει στο σημείο να λέει «χτυπάμε τον υπουργό;», αντιλαμβάνεστε ότι έχουμε μπει σε στραβό δρόμο.

Η δουλειά του εκδότη δεν είναι σχέσεις καλές με τους πολιτικούς ή με τους κρινόμενους. Αυτό είναι το τίμημα του επαγγέλματός μας. Δυστυχώς, υπάρχει ένα τίμημα. Δεν γίνεται να τα έχει με όλους καλά. Αν θέλει να κάνει καλά τη δουλειά του.

Οι εκδότες που συναγελάζονται με τους πολιτικούς νομίζω ότι διαλέγουν λάθος δρόμο. Και το πλήρωσαν οι εκδότες αυτό. Ο κόσμος ταύτισε τον εκδότη με τον πολιτικό. Κι αυτό είναι πάρα πολύ κακό. Αν θυμάστε επί μνημονίων, η εικόνα των πολιτικών είχε καταβαραθρωθεί στην κοινωνία, αντίστοιχα είχε καταβαραθρωθεί και η εικόνα των εκδοτών.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι που οι εφημερίδες αυτή τη στιγμή δυσκολεύονται στην Ελλάδα. Δηλαδή, έχουμε προβλήματα ανταγωνισμού σαφές. Εκδότες στο παρελθόν είχαν και κανάλια, άρα μπορούσαν να τις διαφημίζουν στις τηλεοράσεις τους. Εκδότες δανειοδοτήθηκαν από τις συστημικές τράπεζες τότε, οι οποίες χρεοκώπησαν και ανακεφαλαιοποιήθηκαν με τα λεφτά μας, κι έβαλε ο καθένας φέσι 250 εκατ. ευρώ σε δάνεια. Φαντάζεστε ότι ένας ανταγωνιστής μου έχει την πολυτέλεια να δανειστεί 250 εκατ. και μπορώ να εγώ να τον ανταγωνιστώ που δεν έχω δανειστεί ποτέ τίποτα;

Θα έλεγα ότι η εφημερίδα, εξακολουθώ να υπερασπίζομαι τις εφημερίδες, παραμένει το τελευταίο Μέσο που έχει την εξής πολυτέλεια: εμάς πάνω από το 70% των εσόδων μας είναι το ευρώ που δίνει ο αναγνώστης στο περίπτερο. Είναι μια μεγάλη πολυτέλεια. Δεν επαφιέμεθα ούτε σε επιδοτήσεις, ούτε σε διαφημιστικά έσοδα.

Η χρηματοδότησή μας είναι ο αναγνώστης μας. Οι εφημερίδες με όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν είναι οι μόνες που έχουν δημοσιογραφικό δυναμικό, πληρώνουν τους δημοσιογράφους όχι καλά, έπρεπε να πληρώνονται καλύτερα οι δημοσιογράφοι, δυστυχώς δεν υπάρχει η δυνατότητα αυτή.

Αν επιδοτηθεί σωστά ο Τύπος θα λυθούν σημαντικά προβλήματα. Ένα μικρό παράδειγμα. Κάποια στιγμή ξεκίνησε η επιδότηση μεταφορικών. Η επιδότηση μεταφορικών δεν έχει την έννοια να επιδοτήσουμε ένα κόστος που σου επιβάλλει ένα πρακτορείο, για να μην γκρινιάζεις για το κόστος που σου έχει επιβάλλει. Η επιδότηση του κόστους είναι για να φτάσουμε σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Υπάρχουν περιοχές που πρέπει να κάνει 50 και 60 χλμ. κάποιος για να αγοράσει κάποια εφημερίδα. Αυτό είναι αδιανόητο.